• Skip to primary navigation
  • Skip to main content
  • Skip to footer
  • admin@dmc-cci.edu.kh |  (855)23 884 408

    • About
      • DMC
      • DMC Staff
      • DMC Alumni
      • Our Partners
    • Home
    • Enrollment
    • Curriculum
      • Course Offered
      • Opportunities
    • Activity
      • News
      • Student Activity
      • School Activity
    • Publication
      • Research
      • Production
    • Gallery
    • FAQ

    មិនអានជាមួយកូន អាចជារណ្តៅដែលឪពុកម្តាយអាណាព្យាបាលកំពុងជីកកប់កូនដោយអចេតនា

    “​ពេលខ្លះ យើងរវល់តែស្វែងរកកំណប់ តែបែជាជីកផ្នូរកប់កូនខ្លួនឯងទៅវិញ ដូចជាការឱ្យកូនមើលទូរសព្ទដៃ ទុកកូនចោល មិនមានពេលរៀន ឬអានជាមួយកូនតូចរបស់ខ្លួន។ ការមិនអានជាមួយកូន អាចជារណ្តៅដែលឪពុកម្តាយអាណាព្យាបាលកំពុងជីកកប់កូនដោយអចេតនា។”  នេះបើតាមប្រសាសន៍របស់អ្នកស្រី យីម សុធារី អ្នកជំនាញចិត្តសាស្រ្តមួយរូប ដែលបានថ្លែងក្នុងសិក្ខាសាលាតាមរយៈប្រព័ន្ធឌីជីថល ក្រោមប្រធានបទ ការផ្សារភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងរវាងឪពុកម្ដាយ និងកុមារតាមរយៈការអាន កាលពីថ្ងៃទី០១ វិច្ឆិកា កន្លងទៅថ្មីៗនេះ។

    ការថ្លែងនេះ ដើម្បីឆ្លើយតបទៅកាន់លោកឪពុកអ្នកម្តាយ អ្នកថែទាំកុមារដែលមិនសូវបានផ្តល់អាទិភាពក្នុងការបង្កើតពេលវេលារៀនជាមួយកូន ដោយហេតុថា ជាប់រវល់ប្រកបរបរការងារ ប្រចាំថ្ងៃ។ អ្នកជំនាញចិត្តសាស្រ្តរូបនេះ ក៏បានលើកឧទាហរណ៍ថា បញ្ហាកូនសន្សំប្រាក់ ដើម្បីទិញម៉ោងឪពុកម្តាយ ដើម្បីទទួលបានភាពកក់ក្តៅ ពេលវេលា និងការយកចិត្តទុកដាក់ គឺពិតជាមានមែន។ ដូច្នេះអ្នកស្រីក្រើនរំលឹកអ្នកមើលថែកុមារត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ កុំឱ្យការប្រឹងប្រែងរកប្រាក់ដើម្បីកូន តែបែរជាការជីកកប់កូនក្នុងរណ្តៅទៅវិញ។   

    គួររម្លឹកផងដែរថា នៅក្នុងសិក្ខាសាលាតាមប្រព័ន្ធឌីជីថល ដែលមានរយៈពេលប្រមាណជាង២ម៉ោងកន្លះនេះ ក៏មានការចូលរួមផ្ញើសារពីរដ្ឋមន្រ្តីក្រសួងអប់រំយុវជន និងកីឡា បណ្ឌិតសភាចារ្យហង់ ជួន​ណារ៉ុង ក៏ដូចជាអ្នកជំនាញពីខាងនាយកដ្ឋានបឋមសិក្សា នៃក្រសួងអប់រំ មន្រ្តីសង្គមស៊ីវិល ស្ថាប័នឯកជនដែលធ្វើការលើវិស័យអប់រំ ពិសេសគឺលើការអានរបស់កុមារតែម្តង។ ក្រៅអំពីការគាំទ្រយ៉ាងពេញទំហឹងពីសំណាក់រដ្ឋាភិបាល ក្នុងនោះគឺក្រសួងអប់រំផ្ទាល់តែម្តង រដ្ឋមន្រ្តីក្រសួងអប់រំបានសង្កត់ធ្ងន់ នៅក្នុងសារជាវីដេអូរបស់ខ្លួនថា ឪពុកម្ដាយ និងអ្នកមើលថែកុមារមានតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ ក្នុងការគាំទ្រគ្រូបង្រៀន ដើម្បីធានាបាននូវពាក្យស្លោក កុមាររៀន​​​ កុមារចេះ។

    សិក្ខាសាលាតាមប្រព័ន្ធឌីជីថលជាសកម្មភាពមួយក្នុងចំណោមសកម្មភាពរបស់យុទ្ធនាការថ្ងៃអាទិត្យ ថ្ងៃអំណាន ដែលរៀបចំដោយនិស្សិតនៃដេប៉ាតឺម៉ង់ ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ និងសារគមនាគមន៍ (DMC) នៃសាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញ ក្នុងការគាំទ្រដល់កម្មវិធីកុមាររៀនកុមារចេះនៃក្រសួងអប់រំ យុវជន និងកីឡា ក្រោមជំនួយឧបត្ថម្ភពីគម្រោង All Children Reading–Cambodia នៃទីភ្នាក់ងារជំនួយអាមេរិក USAID។ អ្នកគ្រូ  ហ៊ុន ធីតា​ មន្ត្រីបច្ចេកទេសអប់រំ និងបណ្តុះបណ្តាល មានប្រសាសន៍ថា គោលបំណងនៃយុទ្ធនាការថ្ងៃអាទិត្យ ទិវាអំណាន គឺការបង្កើតទម្លាប់ក្នុងការអានរវាងឪពុកម្ដាយ ឬអាណាព្យាបាលជាមួយកុមារ យ៉ាងហោចណាស់មួយថ្ងៃក្នុងមួយសប្ដាហ៍ ជាពិសេសនៅថ្ងៃអាទិត្យ ឬនៅពេលទំនេរ ជួយដល់កុមារបង្កើតការស្រម៉ៃ និងភាពច្នៃប្រឌិត​ ក៏ដូចជាឱកាសដែលអាណាព្យាបាល អាចជួយពិនិត្យ និងរំឭកមេរៀនដែលកុមារបានរៀនពីសាលាបន្ថែមទៀត ពិសេសការអានជាមួយកុមារ ជួយឱ្យកុមារស្គាល់ពាក្យ និងចេះប្រើប្រាស់ពាក្យបានត្រឹមត្រូវក្នុងសំណេរ ក៏ដូចជាការនិយាយផងដែរ។

    ក្រុមនិស្សិតរៀបចំសិក្ខាសាលា

    អ្នកស្រីនាង សុវឌ្ឍនា ដែលត្រូវសាធារណជនស្គាល់ថាជា DJ Nana អះអាងដែលថា កូនប្រុសអ្នកស្រីមានការលូតលាស់ខាងបញ្ញាស្មារតីលឿន ហើយពាក្យពេជន៍កាយវិការកូនចេះ តាមរយៈការស្តាប់ការអានសៀវភៅ ពីគ្រួសារ ដែលមានទាំងឪពុកម្តាយ ឬលោកយាយជាដើម។

    DJ Nana បញ្ជាក់យ៉ាងដូច្នេះថា៖ “ការអាន ពេលខ្លះកូនតូចរើសទាំងទីកន្លែងអាន និងមនុស្សដែលអានជាមួយ ដូចជាពេលខ្លះម៉ាក់ ឬប៉ា ឬលោកយាយ។ អញ្ជឹងយើងអាចបត់បែនទៅតាមការលូតលាស់របស់កូន។ ការអានជាមួយកូនៗ មិនគួរតឹងតែងខ្លាំងពេកទេ ពេលខ្លះបន្ធូរបន្ថយទៅតាមគាត់ ដើម្បីគាត់មានអារម្មណ៍ល្អ សប្បាយរីករាយជាមួយការអាន ព្រោះការរៀនគួរតែជាអ្វីដែលសប្បាយ គួរឱ្យចង់ធ្វើ” ។

    យ៉ាងណាមិញអ្នកម្តាយរូបនេះ ក៏បញ្ជាក់ផងដែរថា តាំងពីនៅក្នុងផ្ទៃ អ្នកស្រីតែងតែអានឱ្យកូនស្តាប់ ហើយគាត់តែងតែទុកដាក់សៀវភៅនៅក្បែរកន្លែងដែលកូននៅ ដូចជាក្បែកំប៉ុងទឹក ឬជាមួយសម្ភារៈលេងរបស់កូន ដូចជាក្នុងកន្រ្តក់ជាដើម ដើម្បីកូនមានការស៊ាំ និងចងចាំថា សៀវភៅគឺជាចំណែកមួយនៃជីវិតរបស់គាត់។  

    ជាការពិតណាស់ ការអប់រំនៅសាលារៀនពិតជាសំខាន់ចំពោះកុមារគ្រប់រូប ប៉ុន្តែ១០០០ថ្ងៃដំបូងនៃជីវិត និងការលូតលាស់របស់កូនតូច ជាការទទួលខុសត្រូវផ្តាច់មុខរបស់ឪពុកម្តាយ ព្រោះកូននៅជាមួយគាត់មុនគេ និងច្រើនជាងគេ។

    អ្នកស្រីប៊ុត ច័ន្ទធាវី អនុប្រធានការិយាល័យ នៃនាយកដ្ឋានបឋមសិក្សា ពន្យល់ថា ការអប់រំមិនមែនមានតែនៅសាលា ឬនៅខាងក្រៅនោះទេ។ បើទោះជាមានភារកិច្ច ប៉ុន្តែអ្នកស្រីផ្ទាល់បានចំណាយពេលអានជាមួយកូនៗ ណែនាំកូន ហើយមើលសៀវភៅរូបភាពជាមួយកូនៗ សួរកូន ដើម្បីទស្សទាយមុន ទៅលើសៀវភៅដែលគាត់នឹងអាន។ ទាំងនេះដើម្បីបង្កើនសមត្ថភាពនៃការគិត ស្រមើលស្រម៉ៃរបស់ក្មេង។ ដូច្នេះគាត់សប្បាយចិត្តនឹងការអាន។

    ចាប់តាំងពីឆ្នាំ២០១៧ ​​​គម្រោង All Children Reading–Cambodia របស់ទីភ្នាក់ងារជំនួយអាមេរិក USAID  បាន​សហការ​ជាមួយក្រសួងអប់រំយុវជន និងកីឡា និងអង្គការដៃគូផលិត និងបោះពុម្ពសៀវភៅ​ណែនាំគ្រូ សៀវភៅជំនួយសិស្ស​ និងសៀវភៅបង្រៀនភាសាខ្មែរនៅផ្ទះ ថ្នាក់ទី១ និងទី២។ គម្រោងក៏បានផលិត និងបោះពុម្ពសៀវភៅអំណាន​បន្ថែម ចំនួន ១១១ចំណងជើង។ សៀវភៅទាំងនោះក៏មានតាមឌីជីថលផងដែរ ដែលអាចទាញយកតាមរយៈតំណនេះ ៖ http://bit.ly/123komar​។

    ទីភ្នាក់ងារជំនួយអាមេរិក USAID​​ បន្តប្តេជ្ញាគាំទ្រដល់ក្រសួងអប់រំ យុវជន និងកីឡា ក្នុងរយៈពេល៥ឆ្នាំទៅមុខទៀត​ជាមួយ​​ថវិកាចំនួន២៥លានដុល្លារ​ តាមរយៈការអនុវត្តគម្រោង All Children Reading–Cambodia ធានាធ្វើឱ្យប្រសើរឡើងដល់បំណិនអំណានថ្នាក់ដំបូង របស់កុមារ ដែលមាន និងមិនមានពិការភាពសិក្សា នៅសាលាបឋមសិក្សាដែលកំពុង​អនុវត្តកម្មវិធីកុមាររៀនកុមារចេះ​ https://www.facebook.com/123komar ៕

    ហេតុអ្វីកុមារចាំបាច់អានសៀវភៅទៅតាមកម្រិតលូតលាស់?

    ការអាន ពិតណាស់ មានតួនាទីសំខាន់ក្នុងការជួយអភិវឌ្ឍផ្នែកបញ្ញាស្មារតីដល់កុមារ តាមរយៈការផ្ទេរនូវចំណេះដឹងថ្មី មានប្រយោជន៍នៅក្នុងកម្រងសំណេរនីមួយៗ។ ហើយការអានស្របតាមកម្រិតយល់ដឹង និងសមត្ថភាព កាន់តែបង្កលក្ខណៈងាយស្រួលសម្រាប់កុមារក្នុងការទទួលយកនូវបំណិនថ្មី និងជំរុញទឹកចិត្តកុមារឱ្យមានទម្លាប់អានជាប្រចាំ។

    អ្នកស្រី ហួត សុជាតា អ្នកតំណាងរបស់ សមាគមអាយប៊ីប៊ីវ៉ាយ កម្ពុជា (International Board on Books for Young People) ដែលជាស្ថាប័នធ្វើការជំរុញឱ្យមានការអានកាន់តែប្រសើរឡើងនោះ បានលើកឡើងថា ការអានគឺជាបំណិនដ៏សំខាន់ពុំអាចខ្វះបានសម្រាប់កុមារគ្រប់រូប ដើម្បីទុកធ្វើជាស្ពានឆ្ពោះទៅរកចំណេះដឹង និងជំនាញចាំបាច់នានា។ ហើយការអាននេះទៀតសោត ក៏មិនត្រូវរង់ចាំរហូតដល់កុមារចូលរៀននោះ។

    អ្នកស្រី សុជាតា ពន្យល់បន្ថែមទៀតថា៖ «មនុស្ស​ភាគ​ច្រើន​យល់​ច្រឡំ​ថា ចាំ​កូន​ចូលរៀន​ថ្នាក់​បឋម​សិក្សា​ ​ចាំ​រៀន​អាន។ តែ​ការធ្វើ​បែប​នេះ កុមារ​នឹង​បាត់​បង់​ឱកាស​ច្រើន ព្រោះ​ថា​ការ​អភិវឌ្ឍ​ផ្នែក​ភាសា​ ធ្វើ​ឡើង​តាំង​ពី​កុមារ​ចេះ​និយាយ​ម្ល៉េះ។»

    បើតាមអ្នកជំនាញដដែលនេះ ការអានគឺជារឿងស្មុគស្មាញ សម្រាប់កុមារ ដែលទើបនឹងចាប់ផ្ដើមរៀនអានជាលើកដំបូង ព្រោះវាទាមទារឱ្យពួកគេគិតច្រើន ក្នុងពេលធ្វើសកម្មភាពអានម្ដងៗ។ ដូច្នេះដើម្បីចៀសវៀង កុំឱ្យកុមារការបាក់ទឹកចិត្ត និងការបោះបង់ចោលការអាន អាណាព្យាបាលចាំបាច់ត្រូវ​ផ្ដល់​ឱកាស​អាន​ទៅ​កុមារ​ ទៅ​តាម​កម្រិតការ​លូត​លាស់​​របស់​ពួកគេ។

    សៀវភៅ «តម្រូវការក្នុងការអានរបស់កុមារ» របស់អង្គការស៊ីប៉ា បានបង្ហាញច្បាស់ពីលក្ខណៈវិវឌ្ឍន៍ និងតម្រូវការផ្សេងគ្នារបស់កុមារ ទៅតាមវ័យនីមួយៗ។ ក្នុងនោះ កុមារដែលមានអាយុចន្លោះពី ០ (សូន្យ) ទៅ ៣ឆ្នាំ ជាវ័យដែលគេទើបនឹងរៀនចាប់កាន់របស់ និងពុំទាន់អាចអានបាននៅឡើយ។ ប៉ុន្តែក្នុង​វ័យនេះ គឺជាដំណាក់កាលដំបូង ហើយសំខាន់បំផុត ក្នុងការទម្លាប់ឱ្យកុមារចាប់ផ្ដើមស្គាល់សៀវភៅ ដោយអនុញ្ញាតឱ្យគេបង្វិលសៀវភៅ ខាំកកេរ បើកទំព័រ គឺដើម្បីសប្បាយដៃ មិនមែនដើម្បីស្គាល់អត្ថន័យរបស់សៀវភៅឡើយ។

    សៀវភៅនេះបានរៀបរាប់ទៀតថា ការទម្លាប់ឱ្យក្មេងទម្លាប់ចាប់កាន់សៀវភៅ មានសារៈសំខាន់ណាស់ ព្រោះទៅថ្ងៃមុខ កាយវិការនេះនឹងក្លាយជារឿងអូតូម៉ាទិច [ស្វ័យប្រវត្តិ]។ នេះគឺជាជំហានដំបូងបំផុតឆ្ពោះទៅរកការអាន ដោយហេតុថា នៅពេលចម្រើនវ័យធំជាងនេះបន្តិច គេនឹងឈានដល់ដំណាក់កាលមួយទៀតគឺការស្គាល់ ពាក្យ សរសេរ ដែលជាការផ្ដុំរវាងព្យញ្ជនៈ និងស្រៈ តំណាងឱ្យរូបពិត។

    ប្រភពដដែល ចំពោះកុមារអាយុចន្លោះពី ៣ ទៅ ៦ឆ្នាំវិញ ពួកគេចាប់ផ្ដើមចេះអាន និងយល់នូវអ្វីដែលពួកគេមើល។  ក្នុងវ័យនេះ អាណាព្យាបាលគួរជ្រើសរើសសៀវភៅរឿងសាមញ្ញា ខ្លី (ប្រហែល៥ ទៅ៦ទំព័រ) និងជារឿងដែលធ្វើឱ្យពួកគេចាប់អារម្មណ៍។ រឿងទាំងនោះ អាចជារឿងដែលបណ្ដុះគំនិតឱ្យពួកគេចេះស្រមើស្រមៃ រឿងនិទានបែបប្រជាប្រិយ និងរឿងដែលទាក់ទងនឹងការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃរបស់ពួកគេ។

    អ្នកស្រី សុជាតា រៀបរាប់ថា ការអានមិនតម្រូវឱ្យអានតែសៀវភៅនោះទេ ពោលគឺការធ្វើលំហាត់អានអាចធ្វើបាននៅគ្រប់ទីកន្លែងដូចជា ការអានលើខិតប័ណ្ណ ចំណងជើងកាសែត អក្សរលើអាវយឺត ឈ្មោះយីហោហាង ជាដើម។ ហើយដើម្បីឱ្យកុមារមានទម្លាប់អាន អាណាព្យាបាលចាំបាច់ត្រូវធ្វើជាគំរូ និងលើកទឹកចិត្តកុមារ តាមរយៈការបង្កើតឱ្យមានបណ្ណាល័យនៅផ្ទះ ហើយចំណាយពេលអានជាមួយពួកគេ។

    អ្នកស្រី សុជាតា បន្ថែមថា៖ «ការ​រៀន​អាន​ជា​រឿង​ស្មុគ​ស្មាញ ដូច​រៀន​ជិះ​កង់​ដំបូង​អ៊ីចឹង គឺ​ត្រូវ​ដឹង​ថា​ពេល​ណា​ត្រូវប្រើ​​ធាក់​ឈ្នាន់ ប្រើ​ដៃ​ចាប់​ហ្វ្រាំង ប្រើ​ភ្នែក​មើល​ផ្លូវ ប្រើ​កម្លាំង​ទប់​លំនឹង ។ល។ កុមារ​រៀន​អាន​ដំបូង​ ក៏​ត្រូវ​មាន​រ៉េផ្លិច [បត់បែន]​ច្រើន​បែប​នេះ​ដែរ។ ការអាន​ត្រូវ​ប្រើ​ការ​គិត​ច្រើន ព្រោះ​ទីមួយ​ គឺ​ការ ​«អាន​ដាច់» និង​ទីពីរ​ គឺ​«អាន​យល់​ន័យ។» ប៉ុន្តែកុមារ​ដែល​ចេះ​អាន​បាន​ល្អ ច្រើន​តែ​រៀន​សូត្រ​លឿន​ជាង​កុមារ​ដែល​មិន​មាន​ទម្លាប់​អាន។ គេ​ក៏​ពូកែ​ត្រិះរិះ​ ចេះ​ផ្ដល់​យោបល់ ពូកែ​ចាំ និង​ទទួល​បទពិសោធន៍​ច្រើន​ក្នុង​ជីវភាព​ប្រចាំ​ថ្ងៃ។»

    ក្នុងគោលបំណងលើកកម្ពស់ការអាន និងផ្សាភ្ជាប់អំណានរវាងអាណាព្យាបាល និងកុមារ ក្រុមនិស្សិតនៃដេប៉ាតឺម៉ង់ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ និងសារគមនាគមន៍ នៃសាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញ បានបង្កើតនូវយុទ្ធនាការ «ថ្ងៃអាទិត្យ ថ្ងៃអំណាន» ដើម្បីលើកទឹកចិត្តអាណាព្យាបាលឱ្យងាកមកចំណាយពេលអានសៀវភៅជាមួយកុមារយ៉ាងហោចណាស់មួយថ្ងៃក្នុងមួយសប្ដាហ៍ជាពិសេសថ្ងៃអាទិត្យ។ យុទ្ធនាការនេះ ក៏ជាផ្នែកមួយជួយគាំទ្រដល់កម្មវិធី «កុមាររៀន កុមារចេះ» របស់ក្រសួងអប់រំ យុវជន និងកីឡា ក្រោមជំនួយឧបត្ថម្ភពីគម្រោង All Children Reading-Cambodia របស់ USAID។

    លោក ហង់ជួន ណារ៉ុន រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងអប់រំ យុវជន និងកីឡា បានបង្ហាញការគាំទ្រដល់យុទ្ធនាការ «ថ្ងៃអាទិត្យ ថ្ងៃអំណាន» ដោយលោកបានលើកឡើងថា ការចំណាយពេលអានរវាងអាណាព្យាបាល និងកុមារបានផ្ដល់អត្ថប្រយោជន៍ជាច្រើនដល់កុមារ ដោយពួកគេអាចរៀនសូត្រផ្ទាល់ពីអាណាព្យាបាលបន្ថែមពីអ្វីដែលពួកគេបានរៀននៅសាលា។

    រដ្ឋមន្ត្រីរូបនេះបន្តទៀតថា៖ «អំណានគឺជាមូលដ្ឋានគ្រឹះដ៏រឹងមាំសម្រាប់ការសិក្សា និងស្វែងយល់លើគ្រប់មុខវិជ្ជាជាពិសេសការលើកកម្ពស់ការសិក្សាភាសាខ្មែរ គណិតវិទ្យានៅថ្នាក់ដំបូងនៃបឋមសិក្សា។»  

    មានទីលំនៅក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ អ្នកស្រី កាឡូ សូរីតា អនុប្រធានគម្រោងនៃស្ថាប័នឯកជនមួយ បានប្រាប់ថា អ្នកស្រីតែងអានសៀវភៅជាមួយកូនស្រីដែលមានអាយុជាងពីរឆ្នាំជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ តាមរយៈការអានជាប្រចាំ អ្នកស្រីអះអាងថា កូនរបស់អ្នកស្រីមានការវិវឌ្ឍផ្នែកភាសាច្រើន។

    អ្នកស្រីសូរីតាបញ្ជាក់ថា៖ «ខ្ញុំតែងចំណាយពេលអានសៀវភៅជាមួយកូនស្រីរបស់ខ្ញុំជារៀងរាល់ថ្ងៃ ជាពិសេសនៅក្រោយពេលគាត់ (កូនស្រី) ភ្ញាក់ពីគេងពេលព្រលឹម មុនពេលគាត់គេងពេលថ្ងៃ និងមុនចូលគេងពេលយប់។ កូនស្រីរបស់ខ្ញុំឆាប់ចេះនិយាយបានច្រើន និងមានការវិវឌ្ឍន៍ផ្នែកភាសាបានល្អ ដោយសារគាត់មានទម្លាប់អានសៀវភៅជាប្រចាំ។ លើសពីនេះ ការអានសៀវភៅក៏ផ្នែកមួយជួយជំរុញឱ្យគាត់ អាចកាត់បន្ថយការចំណាយពេលជាមួយទូរស័ព្ទបានច្រើនផងដែរ។ ហើយខ្ញុំ និងកូនស្រីមានទំនាក់ទំនងជិតស្និទ្ធនឹងគ្នា ដោយសារយើងតែងចំណាយពេលធ្វើសកម្មភាពផ្សេងៗ ក្នុងការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃជាមួយគ្នា ជាពិសេសគឺការអានសៀវភៅ។»

    ម្ដាយរបស់កូនតូចមួយរូបទៀត គឺ អ្នកស្រី ភួង កញ្ញារ៉ា ដែលមានទម្លាប់អានសៀវភៅជាមួយកូនៗរបស់ខ្លួនជាប្រចាំ បានឱ្យដឹងថា ក្នុងមួយថ្ងៃអ្នកស្រីចំណាយពេលយ៉ាងហោចណាស់មួយម៉ោងអានសៀវភៅជាមួយកូនស្រីតូចដែលអាយុពីរឆ្នាំកន្លះ។

    អ្នកស្រី ភួង កញ្ញារ៉ា រំឭកថា៖ «កាលមិនទាន់ចេះអានសៀវភៅ កូនស្រីខ្ញុំមានអាកប្បកិរិយាឆេវឆាវ ឆាប់មួម៉ៅ និងមិនសូវចេះស្ដាប់បង្គាប់ប៉ុន្មានទេ។ តែឥឡូវគាត់មានការប្រែប្រួលជាវិជ្ជមានច្រើន ក្នុងនោះ​ អ្វីដែលខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍បំផុតគឺគាត់មានភាពចាស់ទុំជាងមុន មិនសូវយំ ហើយថែមទាំងមានទំនាក់ទំនងល្អជាមួយយើងជាឪពុកម្ដាយទៀតផង។» រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងអប់រំ លោក ហង់ជួន ណារ៉ុនក៏បានសង្កត់ធ្ងន់ថា ការអានជាមួយកុមារបានផ្ដល់នូវអត្ថប្រយោជន៍ច្រើន​ ជាពិសេសលោកឪពុកអ្នកម្ដាយ ឬអាណាព្យាបាល អាចជួយពិនិត្យ មិងរំឭកមេរៀន តួអក្សរដែលកុមារបានរៀនពីសាលាបន្ថែមទៀតផងដែរ។ ហើយក្នុងនោះ ឪពុកម្ដាយ និងអាណាព្យាបាលពិតជាមានតួនាទីសំខាន់ណាស់ក្នុងការធានាបាននូវពាក្យស្លោក «កុមាររៀន កុមារចេះ» ផងដែរ៕

    អត្ថបទដោយ៖ ង៉ាយ ណៃ និស្សិតឆ្នាំទី៤ នៃដេប៉ាតឺម៉ង់ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ និងសារគមនាគមន៍ នៃសាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញ

    Media Advisory on The 20th Anniversary Celebration

    20 Years of DMC: Then and Now

    In 2021, the Department of Media and Communication (DMC) of the Royal University of Phnom Penh celebrates its 20th Anniversary under the theme “20 Years of Positive Impact“. Within the past 2 decades since its establishment in 2001, the DMC has been significantly improving its learning facilities to provide the students with up-to-date media technology, thus allowing DMC students to study theories and get hands-on practice.

    Below is the comparison of DMC facilities then and now:

    DMC Building

    DMC Radio Studio

    DMC TV Studio

    DMC Computer Lab

    DMC Evolution Timelines

    Call for Papers – CCR Special Issue on “Communication, Media and ICTs amid COVID-19”

    • « Go to Previous Page
    • Page 1
    • Page 2
    • Page 3
    • Page 4
    • Page 5
    • Page 6
    • Go to Next Page »

    For More Information about DMC:

    Follow Us

    https://www.facebook.com/DMC.CCI/
    • Home
    • Newsletter Subscription
    • FAQ

    © 2023. DMC All Rights Reserved.


    develop by

    Arunreasey